Gdy zmieniamy coś w swoim życiu, zamykamy przeszłość, przechodzimy z ciemnej strony na jasną, zostawiamy wszystko za sobą i chcemy uczciwie podatki płacić... To wtedy wraca nasza niechlubna przeszłość, nikt nie chce nam zaufać, nikt nie chce pomóc, każdy wciąż dostrzega bagaż doświadczeń.
Cate Blanchette (Tracy Heart) wciela się w w/w dziewczynę, która po latach "nieprawości" los odwraca się i też "nieprawy" jest wobec niej, z determinacją walczy, uczciwości się chwyta, jednak wszystko ma swoje granice.
Otoczenie "nieprawości" wciąż o sobie daje znać, kusi, nęci i obiecuje lepsze życie i szybsze efekty.
Hugo Weaving (Lionel Dawson), narkoman, próbuje wyjść z nałogu, brat Tracy, jego rola jest na granicy wisielczego humoru i absurdu, jest postacią , którą lubimy od początku.
Dramatyzm , bezsilność, niemoc działania, związane ręce, powolność , która mogłaby nudzić, ale nie w tym przypadku, tutaj szukamy, czołgamy się, i zmierzamy do nieuniknionego...
Bardzo dobre aktorstwo duet rodzeństwa Blanchett - Weaving, chłód - wulkan, bezpieczeństwo - niebezpieczeństwo, umiar - bezmiar, a do tego mamusia (Noni Hazlehurst) dobra w swej nadopiekuńczej roli . Sam Neilli pojawia się, Martin Henderson świetny. Klamrą scalającą dramatyzm jest ścieżka dźwiękowa , wchłaniamy klimat.